Overwinteren | hermanvv.info

Ingang camping Vall de laquar

Pensionado

aan de Costa Blanca

Eigenlijk is het geen vakantietrip als ik eind september 2013 met mijn Eriba-caravan naar Spanje ga. Ik begin namelijk aan een overwinter-experiment in Spanje, halverwege Valencia en Alicante op de hoogte van de stad Denia en dan zo’n 20 km het binnenland in.

De overwintercamping heet naar de streek waar die in ligt: Vall de Laguar. Dit experiment ga ik aan vanwege de koude en lange winter van 2012/2013. Omdat ik nog maar weinig periodiek terugkerende verplichtingen omhanden had, ging ik me steeds vaker afvragen of ik die sombere, koude wintertijd niet beter zou kunnen inwisselen voor een qua weer aan-genamer verblijf elders. Na het vergelijken van Europese klimaatkaarten kom ik tot de con-clusie dat de Spaanse Costa Blanca in de wintertijd qua weersomstandigheden tot een van de meest milde gebieden van Europa kan worden gerekend. En na vier campingovernach-tingen – de camping ligt 1950 km van Best – kom ik daar aan.

Zonder precies te weten waaraan ik begonnen ben, is het mijn plan hier tot eind november te blijven. Ik kies een mooie plek uit, kijkend over een prachtig dal met in de verte de kust-lijn en zeezicht. En een paar honderd meter van de camping vandaan ligt het dorpje Campell. Het is een kleine, rustige terrasvormige camping. De (verwarmde) sanitaire voor-zieningen zijn nogal gedateerd, maar alles

doet het. De camping ligt zo’n 350 meter

boven de zeespiegel en is gelegen in een

mooi, bergachtig gebied. Je kan er als ge-

oefende wandelaar (wat ik niet ben) goed

uit de voeten. Het weer is tot eind oktober

nog zeer aangenaam. Maar vanaf novem-

ber kan het ook hier vooral ’s avonds en

‘s nachts behoorlijk afkoelen en af en toe

flink waaien. Verschil is echter dat het wei-

nig regent. En als de zon zich laat zien dan

is het ook gelijk behaaglijk en oogt het bui-

tenleven direct een stuk vriendelijker dan

de winters in Nederland.

Uitzicht op het dorpje Campell

Reacties

21.08 | 14:17

Tja, of het weer daar ok is? Heb 1 keer sneeuw gehad (was 's morgens al weer gesmolten). Het is op de camping 2 á 3 graden kouder dan aan de kust. Maar de Spaanse zon schijnt overal!

21.08 | 13:49

Goedendag Herman,
Mijn man en ik zijn voornemens om de wintermaanden op camping vall de laquar te gaan staan met caravan.Kunt u mij vertellen of het in december en januari qua weer ook ok is?

Naast de vooral in de weekenden aanwezige passanten bivakkeren op de camping eveneens voor langere tijd een drietal Nederlandse echtparen. En er ontstaat al snel een gezellig contact zonder dat we elkaar overlopen. Maar af en toe nodigen we elkaar uit voor een borrel of gaan we gezamenlijk uit eten in een van de gezellige restaurantjes in de buurt. Dat laatste is goed te doen. Lekker eten voor weinig geld. Een drie-gangen menu krijg je al gauw voor 12 euro 50, de wijn inbegrepen! Daar zijn Nederlanders wel voor in.

Eind november wil ik volgens plan weer even terug naar Best. Want opa wil wel samen met de kleinkinderen sinter-klaas vieren! Verder word ik in december 70 jaar en zijn er

de feestdagen.

Ik was gewend om met mijn tourcaravanneke met luifel (en geen voortent) in het voorjaar tochten te maken met telkens een tussenstop van een paar dagen. Heerlijk om met mijn Eribaatje als een vrije god door Europa te tuffen. Maar er-gens langer verblijven met avonden die fris worden en steeds eerder beginnen, is andere kampeerkoek. Dan is een meer riante verblijf-stek toch wel fijn.

Mijn trouwe, fijne Eriba!

Een paar weken voor mijn vertrek hoor ik dat er binnenkort op de camping een caravan te koop zal zijn. Die staat op een ‘vaste plaats’, met een knots van een voortent die van binnen geheel met hout betimmerd is. De camping-eigenaar is ‘om niet’ eigenaar geworden van het spul. En na enig onderhandelen ben ik voor een paar duizend euro spekkoper en de trotse eigenaar van een nette Hobbycaravan met een kwalitatief goede en grote voortent. En dat alles op een ruime plek met mooi uitzicht op het dal en de kustlijn.

Met een lijst aan spullenwensen vertrek ik eind november weer met mijn Eriba naar Nederland. En half januari ga ik weer – maar nu zonder caravan - terug naar Spanje en heb ik mijn auto tot de nok toe volge-laden met zaken om mijn aanstaande Spanjeverblijf naar mijn eigen zin te kunnen inrichten.

En dan kan het pensionado-genieten beginnen en doe ik hier wat ik thuis eigenlijk ook doe, zoals bood-schappen doen, wandelen of fietsen, een autotocht in de omgeving of naar een stad, een e-book lezen, de (af)was doen, muziek maken, even buurten of een borrel bij elkaar, af en toe met een paar mensen naar een restaurant, de ach-terban via email of whats-app op de hoogte houden. Van die dingen…..

De nieuwe aanwinst....!

Het thuisfront reageert verschillend op mijn pensionado

actie. Van enthousiast tot gereserveerd.

Enerzijds: “Fijn om naar zo’n mooie omgeving te kunnen

gaan op elk moment dat je daar zin in hebt”. “Al tourend

door Europa heb je al zo veel gezien dat herhaling op de

loer ligt”. “Voorbij de zeventig gaat dat in- en uitpakken en

‘tig’ keer op een camping aankomen en vertrekken toch

een punt worden”.

Anderzijds: “Het is wel een heel eind weg naar je over-

winterstek”. “Telkens naar dezelf-de plek toe gaan, lijkt

me niks”. “Wat doe je daar dan de hele tijd?” “Je bent wel

lang weg van je kleinkinderen en je raakt je sociale omge-

ving kwijt.”

Allemaal begrijpelijk reacties, maar wel ingegeven vanuit

een eigen leefsituatie en een eigen gezichtspunt.

Je moet er geweest zijn en een dergelijk verblijf hebben

ervaren om er voor jezelf een goed oordeel over te kunnen

vormen. En, zoveel hoofden, zoveel zinnen.

Da’s maar goed ook!

Na zes jaren met veel genoegen te hebben overwinterd op de bijzondere camping 'Vall de Laguar' ben ik vanaf oktober 2019 verkast naar een appartement in Javea. Dit, omdat ik toch wel behoefte heb gekregen aan wat meer verblijfscomfort. Het is een ander soort van overwinteren. Maar ook weer goed, zo voel ik. Hier in Javea, 15 km ten zuiden van Denia, ben ik wederom in de wintermaanden.

Overwinteren, met een onderbreking begin december door een heen-en-weer-vlucht tussen Alicante en Eindhoven. Althans tot en met 2019. Want tot dat jaar vierden we traditiegetrouw met het hele gezin Sinter-klaas. Daar is vanaf 2020 door corona de klad in gekomen. En nu vind ik die vliegondernemingen (zeker de laatste tijd!) voor een paar dagen Nederland teveel gedoe worden. Ik zie daardoor mijn (klein-)kinderen erg lang niet. Of zij dat andersom óók zo vinden? Ach, voor hun gaat het leven ook gewoon door als ze pap en opa wat minder zien, zo ervaar ik. En dat is een geruststellende gedachte. Trouwens, we zijn door deze ‘overwinter-escapade’ voor elkaar de wereld niet uit!

Als je mij iets wil laten weten dan kun je me mailen: h.v.veldhuijzen@gmail.com